Eén van de favoriete voorleesboeken van Jip is het boek waarin een net verhuisd kind met slechte zin door de buurt dwaalt op zoek naar nieuwe vriendjes. Via dakdekkers komt hij uiteindelijk terecht op het helikopterplatform van een ziekenhuis.
Gisteren werd het boek voor de zoveelste keer verteld. Ruben, de hoofdfiguur uit het verhaal, loopt met handen in zijn broek te slenteren door zijn nieuwe buurt. Eén van de dakdekkers ziet hem lopen en spreekt hem aan. In mijn vertelling: "Ha Ruben, wat kijk je verdrietig. Ben je soms boos?" Jip kijkt me aan en zegt: "Opa, hoe kan die dakdekker weten dat hij Ruben heet?"
Stof voor Piaget.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten