Dit weekend het laatste deel van het Geheim Dagboek van Hans Warren gelezen. Deel 22! In de loop der jaren heb ik met veel genoegen, verbazing maar ook ergernis zijn dagboeken gelezen. Een dichter van formaat die een beetje naargeestig uithaalt naar collega-schrijvers als Willem Wilmink. Maar tegelijkertijd de man van mooie zinnen, prachtige poëzie en liefde voor muziek. In dit laatste deel worden we deelgenoot van de aftakeling: hij ergert zich aan de vergeetachtigheid en krijgt te maken met allerlei lichamelijk ongemak. En dat in een relatie met een veertig jaar jongere betweter. Geen prettig gezelschap lijkt me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten