Opnieuw met zeer veel genoegen een boek van Amos Oz gelezen: zijn net verschenen Dorpsleven, een bundel waarin in acht verhalen kennisgemaakt wordt met de bewoners van het dorpje Tel-Ilan. In elk hoofdstuk maken we kennis met nieuwe inwoners, bijvoorbeeld het bejaard ex-parlementslid dat zijn verweduwde dochter het leven zuur maakt door te grommen op alles en nog wat, op het verdwijnen van wederzijdse belangstelling en het oude solidaire élan dat uit zijn geliefde socialistische partij is verdwenen. De oude brombeer heeft het gemunt op een jonge Arabier die het samenleven van Joden en Arabieren bestudeert. De oude man vermoedt minachting en vijandigheid, provoceert maar voelt zich ook schuldig, vol “weerzin om zichzelf” en om de last die hij zijn vijfenveertigjarige dochter bezorgt. Als een vertegenwoordiger van elektrische apparatuur aan de deur komt, wordt deze afgeblaft: “Een droger! Elektrisch?! Voor de was?! Wat mag dat wezen? Is de zon al met pensioen? Zijn de waslijnen moslim geworden?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten