"Kan ik een bruidstaart meenemen?” Een normale vraag zomaar een zaterdagochtend in een Nunspeetse bakkerij. “Op welke dag moet hij klaar zijn?” vraagt een opgewekte verkoopster. “Ik wil hem direct meenemen”, antwoord ik. “Een quasi-ambtenaar van de burgerlijke stand, dhr . Ed Vogels (die later ineens Fons heette), wist me na legitimatie net te vertellen dat mijn zoon en schoondochter vijf jaar geleden echt in echt zijn verbonden,” licht ik toe. Vreemd dat ze dat in Nunspeet niet direct begrijpen. Jip begrijpt het beter: als een bruidspaard trouwt, dan gooi je met rijst en eet je taart…en niet andersom. Ik stel me zelfs voor dat hij zijn moeder gerustgesteld heeft: “mama, dat vinden opa en oma wel goed hoor”. Sinds dit weekend dus een heuse schoondochter waar ik nu rekening mee moet houden. We noemen haar Bonfiret: een trouwe tweevoeter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten