Met zeer veel genoegen de briefwisseling 1951-1987 gelezen tussen Maria Vasalis en Geert van Oorschot. Twee tegenpolen die elkaar veel te zeggen hadden en die -hoe ouder ze werden- steeds meer meenden tot de kern van hun bestaan en twijfels te geraken. "Toen vare gestorven was zei moeder een keer, wat angstig tegen me: maar hij helpt me nog altijd in mijn mantel..." En: "een aanwezigheid trekt zó langzaam weg -vooral als je zo lang bij elkaar bent en het verdriet neemt aldoor weer andere vormen aan, je kunt niet anders doen dan het zijn gang te laten gaan, je kunt het niet haasten of beïnvloeden." Eens wat anders dan Nel Benschop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten