Gisteren de opening van het prachtige nieuwe gebouw van het Timpaan bijgewoond. Een beetje "thuiskomen" in het Wehlse onderwijs. Een gebouw met allure, met prachtig licht en mooie kleurstellingen en veel mogelijkheden om er mooi en goed onderwijs te verzorgen. Een prestatie van Wout Derksen en Gerard van der Kamp dit voor elkaar gekregen te hebben. Zo'n opening is natuurlijk ook ontmoeten van oud-collega's. Bijpraten met Karin, met Alwien, Thea. Lang praten met een huidig bestuurslid dat vroeger (1975) als leerling in mijn eerste vierde klas zat en verrast worden door de herinneringen die hij nog aan die tijd had. Opnieuw het verschil merken tussen de twee oud-directeuren van respectievelijk de Martinus en de Rank. Zoals altijd met Hens weer een stevig en vooral plezierig gesprek over cultuur, kennis, de leerkracht als cultuurdrager. Mooie toespraak van de wethouder die kernachtig een karakteristiek van Wout geeft. Een burgermeester die vooral de sentimenten van een kleine kern bespeelt. In Wehl zet de gemeenschap namelijk gewoon de schouders eronder! Die hebben geen taskforce en overleg nodig: heel anders dan in de rest van Nederland. Sinds 1975 is wat dat betreft toch een ontwikkeling te zien: dacht toen de Nieuwwehlenaar zijn dorp Calimeroaans, door schaalvergroting wordt die eigenschap door burgervader nu aan het grote Wehl geattribueerd. Kortom: in Wehl is er altijd wat te genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten