Het bureau

Gisteren afscheid genomen van mijn trouwe tweevoeter: Jan Zwiers gaat van de FPU genieten. In de zeventiger jaren kwam ik hem al tegen als medewerker van de Schoolbiologische Dienst in Zevenaar. Samen met ouders en kinderen van de vierde klas togen we regelmatig naar Zevenaar: Jan liet kinderen daar “rommelen” in en met de natuur. Ik herinner me nog zijn pedagogisch talent om direct vanaf de start van een activiteit de “handenbinders” te boeien (!) . Hij snapt dat mensen graag grenzen verkennen. Later toen ik hem in de opleiding als collega tegenkwam, oogstte hij onbegrip en rumoer toen hij als een van de essentiële kenmerken van een goede natuuractiviteit durfde te noemen de “aanrommelfase”. Vanaf dat moment kwamen we elkaar vooral tegen aan de creatieve tekentafel: het ontwerpen van mooie onderwijsprogramma’s voor studenten. We werden “stafleden”. Klinkt indrukwekkend, maar we ontwikkelden ons tegelijkertijd tot het duo Statler en Waldorf van Iselinge (http://www.youtube.com/watch?v=14njUwJUg1I)

Kamer 107 werd voor ons een creatieve werkplaats waarin we ook regelmatig therapeutisch tegen elkaar aan bromden. Afscheid van een collega die door de formatjes, formulieren, lijstjes van eisen en verplichtingen altijd de student als mens is blijven beschouwen. Tegenover me nu een leeg bureau. Of zoals Henk Sluyters stelde: “Jan is thuis, alwaar geen bezoek”. Jan: bedankt voor de mooie jaren!