woensdag 31 december 2008
dinsdag 30 december 2008
Dolfkanen
Regelmatig zullen kleinkinderen deze blog verrijken met hun onnavolgbaar taalgebruik. Tijdens de kerstdagen keken mijn kleinzoon Jip en ik naar YouTube-filmpjes over vulkanen. Binnen de kortste keren had hij het over lava, de Etna en de Vesuvius. Bij het wakker worden na 2e kerstdag had hij het ineens consequent over "dolfkanen": een samenraapsel van een ander hoogtepunt waar hij met zijn andere opa en oma naar toe was geweest: het dolfinarium. Een dolfkaan is dus nu een berg waar warme dolfijnen uitspringen. Een extra 8-uur journaal over een dreigende vulkaanuitbarsting heeft Jip inmiddels opgenomen: http://video.google.nl/videoplay?docid=-4130633238973528437&hl=nl
Slagregen en schothagel
Dubbelloop-learning: een van de indrukwekkende termen waar mijn gerespecteerde collega Gerdo me op wees. Waarom de titel van deze weblog? Omdat mijn afstudeerscriptie voor de master zal gaan over de afstudeerscriptie van pabostudenten. Centraal staat daarin de vraag of het onderhouden van een weblog binnen een kennisgroep leidt tot kwalitatief betere afstudeerscripties en tot minder studievertraging.
Ik hoor van menig student dat hij het werken aan zijn afstudeerscritpie een eenzaam proces vindt: hij kan natuurlijk contacten zoeken binnen zijn stageschool, maar uiteindelijk is het toch vooral de begeleidend docent die voor hem praatpaal is. Zoals een "echte" ANWB-praatpaal: het duurt even voor je antwoord krijgt. Daarbij: de begeleidingstijd van een docent is beperkt. Het idee is, om studenten rond hun afstudeerthema een kennisgroep in te laten richten, die gezamenlijk kennis uitwisselen en delen, elkaar tips geeft (over bronnen, websites, mooie praktijkvoorbeelden). In zo'n kennisgroep kunnen natuurlijk medestudenten worden opgenomen, maar ook andere docenten (die daartoe bereid zijn), leerkrachten uit het onderwijs (ook leerkrachten waarmee in vorige stages een bijzondere band werd opgebouwd. Maar ook andere interne deskundigen (onderwijsadviseurs en psychologen) of zelfs externe deskundigen.
Voor het onderzoek zal een groep studenten worden geselecteerd die -anders dan andere studenten- binnen zo'n kennisgroep gaan werken. Studenten leren een afstudeerweblog te maken en te onderhouden, waarbij ze moeten zorgdragen voor het samenstellen van een webloggroep. Na afronding van de afstudeerscriptie zal onderzocht worden of de kwaliteit van de scripties van deze studenten hoger is en of zij in een sneller tempo hun scriptie hebben afgerond. De hypothese is, dat dat namelijk het geval zal zijn.
Ik hoor van menig student dat hij het werken aan zijn afstudeerscritpie een eenzaam proces vindt: hij kan natuurlijk contacten zoeken binnen zijn stageschool, maar uiteindelijk is het toch vooral de begeleidend docent die voor hem praatpaal is. Zoals een "echte" ANWB-praatpaal: het duurt even voor je antwoord krijgt. Daarbij: de begeleidingstijd van een docent is beperkt. Het idee is, om studenten rond hun afstudeerthema een kennisgroep in te laten richten, die gezamenlijk kennis uitwisselen en delen, elkaar tips geeft (over bronnen, websites, mooie praktijkvoorbeelden). In zo'n kennisgroep kunnen natuurlijk medestudenten worden opgenomen, maar ook andere docenten (die daartoe bereid zijn), leerkrachten uit het onderwijs (ook leerkrachten waarmee in vorige stages een bijzondere band werd opgebouwd. Maar ook andere interne deskundigen (onderwijsadviseurs en psychologen) of zelfs externe deskundigen.
Voor het onderzoek zal een groep studenten worden geselecteerd die -anders dan andere studenten- binnen zo'n kennisgroep gaan werken. Studenten leren een afstudeerweblog te maken en te onderhouden, waarbij ze moeten zorgdragen voor het samenstellen van een webloggroep. Na afronding van de afstudeerscriptie zal onderzocht worden of de kwaliteit van de scripties van deze studenten hoger is en of zij in een sneller tempo hun scriptie hebben afgerond. De hypothese is, dat dat namelijk het geval zal zijn.
maandag 29 december 2008
op de valreep
locus iste
je moet even door de zure appel bijten,
de nieuwsquiz van het jaar
de sportman, -vrouw, -ploeg al dan
niet gehandicapt maar van het jaar
de pauselijke zegen, toespraak van
de vorstin, eindeloze herhalingen,
schanspringen uit garmisch partenkirchen,
maar dan heb je ook wat: het nederlands
blazersensemble op de eerste januari:
met recht van de straat geplukte muziek
van zomaar een fado van dona rosa uit
lissabon tot locus iste van bruckner;
voor kind en ouder: van bach tot bernstein
van franje en duiding ontdaan,
we kunnen er weer een jaar tegenaan!
je moet even door de zure appel bijten,
de nieuwsquiz van het jaar
de sportman, -vrouw, -ploeg al dan
niet gehandicapt maar van het jaar
de pauselijke zegen, toespraak van
de vorstin, eindeloze herhalingen,
schanspringen uit garmisch partenkirchen,
maar dan heb je ook wat: het nederlands
blazersensemble op de eerste januari:
met recht van de straat geplukte muziek
van zomaar een fado van dona rosa uit
lissabon tot locus iste van bruckner;
voor kind en ouder: van bach tot bernstein
van franje en duiding ontdaan,
we kunnen er weer een jaar tegenaan!
Het laatste lood
In de kerstvakantie gestart met een van mijn laatste opdrachten voor de universitaire master Actief Leren. Lang gedacht over een onderzoeksopzet waarin in ieder geval de motivatie van pabostudenten centraal zou staan. Er wordt wat afgeklaagd tegenwoordig: studenten die alleen maar calculerend inzet plegen, die slechts te motiveren zouden zijn door het geven van externe prikkels: studiepunten, geld, uitzicht op een baan... Meestal wordt die klaagzang gezongen door mensen die het "gehad" hebben met onderwijs, die zelfs betwijfelen of zij er zich nog wel in thuis wíllen voelen. Op "mijn" pabo zie je een heroriëntatie op de rol en waarde die onze pabo wil en kan spelen in de regionale onderwijsinfrastructuur. Het is een hele kunst om de kloof tussen de theorie (voor studenten "de pabo") en de praktijk (voor de student "de stage") te overbruggen. Studenten zijn zeer loyaal aan de opvattingen van de mentor, en zijn niet altijd overtuigd van de waarde van concurrerende -op wetenschappelijk onderzoek gebaseerde- opvattingen die door hun docenten worden uitgevent.
Als het een beetje meezit, start Iselinge Hogeschool in 2009 een academische pabo. Eén van onze ideeën is, om die in te bedden in een regionale research & learning community, waarbinnen studenten zowel docenten, onderwijsadviseurs, onderzoekers van de Open Universiteit als leerkrachten uit het basisonderwijs zullen ontmoeten. Dit alles om als gemeenschap kennis te creëren en te delen. De genoemde kloof tussen theorie en praktijk wordt daarmee -hopen we- overbrugd: alle spelers samen aan tafel!
Aan tafel?? Nieuwe multimediale toepassingen maken het mogelijk om ook eenvoudig en laagdrempelig met elkaar te communiceren. Social software maakt het mogelijk dat deelnemers van een leergemeenschap op gevarieerde en rijke wijze met elkaar in contact komen en elkaar inspireren om het onderwijs "beter" te maken. Veel van die toepassingen zijn bekend als "web 2.0 toepassingen". Het zijn toepassingen die de sociale verbondenheid zullen stimuleren.
Eenmaal bezig met mijn probleemstelling blijkt het nog eenvoudig te zijn een eenduidige en uitvoerbare probleemstelling te formuleren. Mijn dochter- zoals wel vaker nippend aan de custardpudding- geeft kritisch feedback: als onderzoekster bij het COT behoedt ze me voor conceptuele drogredeneringen en al te ruime onderzoeksvragen.
Als het een beetje meezit, start Iselinge Hogeschool in 2009 een academische pabo. Eén van onze ideeën is, om die in te bedden in een regionale research & learning community, waarbinnen studenten zowel docenten, onderwijsadviseurs, onderzoekers van de Open Universiteit als leerkrachten uit het basisonderwijs zullen ontmoeten. Dit alles om als gemeenschap kennis te creëren en te delen. De genoemde kloof tussen theorie en praktijk wordt daarmee -hopen we- overbrugd: alle spelers samen aan tafel!
Aan tafel?? Nieuwe multimediale toepassingen maken het mogelijk om ook eenvoudig en laagdrempelig met elkaar te communiceren. Social software maakt het mogelijk dat deelnemers van een leergemeenschap op gevarieerde en rijke wijze met elkaar in contact komen en elkaar inspireren om het onderwijs "beter" te maken. Veel van die toepassingen zijn bekend als "web 2.0 toepassingen". Het zijn toepassingen die de sociale verbondenheid zullen stimuleren.
Eenmaal bezig met mijn probleemstelling blijkt het nog eenvoudig te zijn een eenduidige en uitvoerbare probleemstelling te formuleren. Mijn dochter- zoals wel vaker nippend aan de custardpudding- geeft kritisch feedback: als onderzoekster bij het COT behoedt ze me voor conceptuele drogredeneringen en al te ruime onderzoeksvragen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
