Afgelopen dagen de door Jacques Klöters geschreven biografie van Toon Hermans gelezen. Met op de achter- en soms voorgrond muziek uit de enkele jaren geleden via Marktplaats voor een appel, een ei en enige ballonnen gekochte dvd-box met zijn verzameld werk. Vlot geschreven! In zijn dankwoord wordt Jan Bank genoemd, de historicus die ooit het probleem van sociale stijgers uitlegde: eenmaal arrivé verkeren ze in kringen waarbinnen ze altijd het idee hebben om net íets beter te moeten presteren. Klöters voert de psycholoog Maslov op en verklaart met zijn "Jonassyndroom" het gedrag van Toon: iemand die op het beslissende moment groei uit de weg gaat, een lager niveau kiest, angst heeft voor wat hij kan, pseudo-domheid en namaaknederigheid vertoont, iemand die zich verdedigt tegen zijn eigen grootheid. Terwijl Amerika voor hem openligt, kiest hij voor Limburg. Veel van zijn liedjes blijven ontroeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten